Zraniłam ludzi wielu,
Zabiłam tysiące.
Zniszczyłam to co było naglące.
Ulotność chwili w czasie utrzymałam.
W szklanej szkatułce swe myśli chowałam.
Na kartki papieru wylałam emocje.
To wszystko było zbędne, ułomne.
Przed czasem nie umknę.
Tu nie ma ucieczki.
Czekają mnie tysiące lat bezkresnej wycieczki...
KJ
