Zraniłam ludzi wielu,
Zabiłam tysiące.
Zniszczyłam to co było naglące.
Ulotność chwili w czasie utrzymałam.
W szklanej szkatułce swe myśli chowałam.
Na kartki papieru wylałam emocje.
To wszystko było zbędne, ułomne.
Przed czasem nie umknę.
Tu nie ma ucieczki.
Czekają mnie tysiące lat bezkresnej wycieczki...
KJ
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz